Walaupun dikatakan bahawa pelaburan modal dalam kerja-kerja awam boleh digunakan untuk mengurangkan pengangguran, penentang program penambahbaikan dalaman berpendapat bahawa projek sedemikian harus dijalankan oleh sektor swasta, dan bukan sektor awam, kerana projek kerja awam adalah ciri sosialisme. Walau bagaimanapun, dalam sektor swasta, usahawan menanggung kerugian mereka sendiri dan dengan itu firma sektor swasta pada umumnya tidak bersedia untuk melaksanakan projek yang boleh menyebabkan kerugian atau tidak akan menghasilkan aliran hasil. Kerajaan akan melabur dalam kerja-kerja awam kerana manfaat keseluruhan kepada masyarakat apabila terdapat kekurangan keuntungan sektor swasta (projek yang tidak akan menghasilkan pendapatan) atau risiko terlalu besar bagi syarikat swasta untuk menanggung sendiri.

Menurut penyelidikan yang dijalankan di Universiti Aalborg , 86% projek kerja awam berakhir dengan kos lebihan. Beberapa penemuan penyelidikan yang tidak dijangka adalah bahawa:

• Projek-projek teknikal yang sukar tidak mungkin melebihi bajet berbanding projek yang kurang sukar.
• Projek di mana lebih ramai orang secara langsung dan tidak langsung terjejas oleh projek itu ternyata lebih mudah terdedah kepada terlajak.
• Pengurus projek umumnya tidak belajar dari projek-projek yang sama yang di cuba di masa lalu.[6][7]

Secara umumnya kontrak yang dianugerahkan oleh tender awam akan termasuk peruntukan untuk perbelanjaan yang tidak dijangka (iaitu kos terlajak), yang biasanya berjumlah 10% daripada nilai kontrak. Wang ini hanya dibelanjakan semasa proses projek jika pengurus pembinaan menilai bahawa ia perlu, dan biasanya perbelanjaan mesti dibenarkan secara bertulis.